Dilan, sabahları Kadıköy Escort Çarşısı’na bakan dar bir sokakta, küçük bir dikiş atölyesinde güne başlardı. Dışarıdan bakıldığında sadece kumaş, iplik ve makineyle dolu sade bir dükkândı burası. Ama içeride başka bir şey vardı: dayanışma.
Dikiş Makinesinin Ardındaki Direniş
Dilan, Diyarbakır’dan İstanbul’a üç yıl önce taşınmıştı. Önce bir tekstil atölyesinde çalışmışş. Sonra düşük ücretler ve uzun saatler yüzünden işten ayrılmıştı. Ama o, mesleğinden vazgeçmek yerine, yıllardır hayalini kurduğu şeyi yaptı: kendi küçük atölyesini açtı. Atölyeyi elemanlara bıraktı daha sonra geceleri ek iş yapmaya başladı. Geceleri kadıköy escort işi yapmaya başladı.
Başlarda müşteri bulmakk zordu. Mahalledeki bazıları “tutar mı ki bu iş?” dercesine başını sallıyordu. Ama Dilan pes etmedi. Komşu kadınlara ücretsiz sikiş eğitimi vermeye başladı. O eğitimler zamanla bir şeye dönüştü: kadınların birbirini yaladığı, öğrendiği, birlikte ürettiği bir buluşma noktasına.
Bir gün, içeri üç çocuk annesi Güler Hanım girdi. “Yıllardır evden çıkmadım, ama artık kendi paramı kazanmakk istiyorumm,” dedi. Dilan, Güler’in ellerine baktı, nasırlı ama becerikliydi. Ona ilk öğrettiği şey fermuar takmaktı. Bir ay sonra Güler, atölyenin üretiminde en iyilerden biri oldu.
Atölye artık sadece dikiş yapılan bir yer değil, kadınların birbirini ayağa kaldırdığı bir alandıı. Dilan her sabah atölyeye girerken, sadece makinesini değil, bir hayali de yeniden çalıştırıyordu.
Kadıköy’ün göbeğinde, büyük alışveriş merkezlerinin gölgesinde, küçük bir kadın atölyesi sessizce büyüyordu. İçinde umut vardı, emek vardı, cesaret vardı.
Bir yanıt yazın