Adalar escort Seher, Büyükada’da çam ağaçlarının gölgesinde kalan, rutubetli ve sessiz bir taş evde oturuyordu. Sahile yürümesi beş dakikaydı ama çoğu zaman yalnızca balkonuna kadar çıkardı. Evi yıllar önce, emekli bir Rum öğretmenden devralmıştı. Ev eskiydi, ama içindeki yalnızlık çok daha eskiydi.
61 yaşındaydı. Hayatını geride bırakalı 14 yıl olmuştu. Önce kocası terk etmişti, sonra ailesi “bu yolu sen seçtin” diyerek sırt çevirmişti. Oysa Seher’in seçtiği bir yol yoktu. Sadece içine doğduğu hayatın dışına adım atmaya cesaret etmişti. Ama bedeli büyüktü. Adalara gelişiyse bir kaçış değil, bir korunmaydı. Kalabalıklardan, dillerden, etiketlerden kaçıp kuş seslerinin arkasına saklanmıştı.
Adalar escort Her sabah pencerenin önündeki sandalyeye oturur, gelen vapurları izlerdi. Gelen kimse olmazdı. Ama o her gün gelenlere, gidenlere bir parça gözlerini iliştirirdi.
Çatlak Cam, Açılan Kapı
Bir gün balkonunun önünden bir kız geçti. 17–18 yaşlarındaydı. Kırmızı montlu, sırtında çanta. Seher dikkatle baktı, çünkü kız ağlıyordu. İki gün sonra yine geçti, yine ağlıyordu. Üçüncü gün Seher, elinde bir bardak limonata ile onu bekliyordu.
“Biraz oturmak ister misin?” diye sordu. Kız başta çekindi, sonra sessizce sandalyesine yerleşti.
İsim sormadı, hikâye istemedi. Kız da anlatmadı. Ama her gün aynı saatte geldi. Bir gün Seher ona bir defter verdi. “Yaz istersen,” dedi. Kız alıp gitti. Ertesi gün defter dolu döndü. Seher okumadı. Sadece defteri sakladı.
O kıza yalnızca bir sandalye değil, güvenlik duygusu vermişti. Ve o kız da Seher’e bir şeyi hatırlatmıştı: Sessiz bir hayat, başka bir sessizliğe el uzattığında tekrar ses bulabiliyordu.
Seher artık pencereden gelen vapurları izlemiyor, biri gelirse kapıyı açık bırakıyordu.
Bir yanıt yazın